Zamek Królewski w Poznaniu to historyczna rezydencja, której budowę rozpoczęto prawdopodobnie w XIII wieku za panowania Przemysła II. Obiekt przeszedł wiele rozbudów i był świadkiem kluczowych wydarzeń w polskiej historii, w tym złożenia hołdu lennego przez wielkiego mistrza krzyżackiego Hansa von Tieffena w 1493 roku. Zamek ucierpiał w czasie wojny północnej i popadł w ruinę, a jego odbudowa nastąpiła częściowo w XVIII wieku. Kolejne zniszczenia miały miejsce w 1945 roku, a odbudowa trwała w latach 1959-1964 oraz 2010-2013 według projektu Witolda Milewskiego.

 

     Nie ma dokładnych informacji na temat pierwszego zamku, ale są hipotezy, że mógł on zostać wzniesiony przez Przemysła I, który wprowadził ceglaną wieżę mieszkalną, otoczoną palisadą. Przemysł II, jego syn, również przyczynił się do rozbudowy zamku, który stał się siedzibą po jego koronacji w 1295 roku. Po jego śmierci budowa została przerwana, a kolejni władcy, w tym Kazimierz III Wielki, kontynuowali prace.

 

     Na początku XVI wieku zamek przeszedł generalną przebudowę, jednak nie zakończono jej przed pożarem w 1536 roku. W latach 1686-1712 zamek był wykorzystywany przez Komisje Skarbową Poznańską, ale z powodu zniszczeń wojennych postanowiono przenieść miejsce posiedzeń. W kolejnych latach zamek wielokrotnie zmieniał oblicze, przechodząc renesansowe przebudowy, które zakończyły się na przełomie XVII i XVIII wieku. 

 

     Ostatecznie w 1945 roku, podczas walk o Poznań, zamek został całkowicie zniszczony. Plany odbudowy powstały w 1949 roku, ale zrealizowane zostały w latach 2010-2013. Obecnie zamek prezentuje się w formie z połowy XVI wieku, a na wieży znajduje się punkt widokowy, otwarty dla zwiedzających od 2016 roku. Wciąż budzi kontrowersje, a niektórzy krytycy nazywają go „Zamkiem Gargamela”, zwracając uwagę na jego ahistoryczną formę.